Print & Sign: zeefdrukken

De eerste zes weken van het tweede semester stond er een nieuw vak op ons programma: print & sign. De afgelopen weken amuseerde ik mij geweldig in dit vak, want ik mocht drie weken spenderen tussen ze zeven, de drukinkt en de rakels. Voor wie die termen absoluut niets zeggen: we leerden zeefdrukken! We overliepen het hele proces, van de eerste smeer lichtgevoelige emulsie tot de laatste spat drukinkt die we uit het scherm moesten wassen op het einde van de les. Voor mij was dit extra interessant, want ik wou al een paar jaar leren zeefdrukken én bovendien stond het ook op mijn 27 in 27-lijst!

Er waren drie opdrachten die bij deze lessen hoorden: *iets* doen met ons eigen gezicht, een kaartje ontwerpen en een design voor een t-shirt maken. Voor de gezicht-opdracht recycleerde ik een low-poly illustratie die ik vorig jaar maakte, haalde die door Photoshop om ze om te zetten naar een bitmap (want bij zeefdrukken kan je alleen maar met 100% van een kleur drukken) en drukte er toen op los. Ik vreesde eerst dat mijn gezicht niet herkenbaar zou zijn op de kaartjes, maar dat valt wel goed mee. :)

Ontwerp door Silke Vermeulen // Design by Silke Vermeulen

Voor onze tweede opdracht, een kaartje in 2 kleuren, maakten we gebruik van het zalig ontwerp van één van mijn groepsgenoten. Dat kaartje drukken ging echter niet zo vlot. We spendeerden heel veel tijd aan het zoeken naar het juiste papier in de papierruimte (= een beetje een rommel van gigantisch zware stapels papier) en moesten toen ook nog de moeilijke beslissing maken met welke 2 kleuren we zouden gaan drukken. Uiteindelijk deden we ook nog onze aanleg in de machine verkeerd, waardoor het heel moeilijk werd om de twee lagen exact op elkaar te leggen. Toen we onze tweede kleur aan het drukken waren, vonden we het ontwerp tr mannelijk en dus besloten we om op de achterkant van de verkeerd in de machine gelegde kaartjes ons ontwerp in één kleur te drukken, iets wat we eigenlijk mooier vonden dan onze 2-kleurendruk. Soms is minder gewoon beter.

Voor onze laatste les zeefdruk ten slotte, stond drukken op textiel op het programma. Ik sloeg een voorraadje t-shirts in, maakte een design in Illustrator geïnspireerd door de recente Twin Peaks marathon die het Vriendje en ik hielden en drukte mijn afbeelding op alles wat er onder mijn print-molen passeerde.

Persoonlijk vond ik op textiel drukken het leukste onderdeel van onze lessen. Het was ook het enige onderdeel waarbij we handmatig met de rakel de inkt door de zeef mochten drukken, bij het drukken op papier gebeurde dit onderdeel automatisch. We moesten dan enkel het papier handmatig in de machine leggen, op een pedaal duwen en het papier opnieuw uit de machine nemen. Ik wou natuurlijk per se handmatig leren zeefdrukken, want zo een machine in mijn kelder, dat gaat er 100% zeker niet van komen. Op zich is zeefdrukken thuis wel doenbaar, denk ik, maar dan moet je wel tegen al de rommel die het met zich meebrengt kunnen. De zeven uitwassen na het drukken of de onbelichte emulsie uit te zeef spoelen is geen proper werk en de kans is groot dat je de muur en vloer ook van een nieuwe laag kleur voorziet.

Ik weet dat er in Antwerpen een zeefdruk atelier is, waar je gebruik kan maken van alle materialen om zelf te drukken, misschien dat er in Gent ook zoiets te vinden is. Het lijkt mij alleszins erg leuk om af en toe eens iets te doen met mijn ontwerpen en dan is zeefdrukken wel een gemakkelijke manier om snel aan een aantal druks te raken.